با نوشتن ژست قبل یه سری سو تفاهمایی پیش اومد که لازمه در موردشون توضیح بدم.البته این رو هم بگم اصلا ازینکه راجع به من همچین فکری شده ناراحت نشدم.چون بیان خودم شک برانگیز بود.اون چیزایی که نوشتم مخاطبش یه دوست معمولی بود که گاهی تو وبم میاد.یه مدت نبود.چون براش کار پیش اومده بود.منم شروع کردم به خیالبافی.امروز هم اومد و همه چیز رو توضیح داد.البته من حرفاش رو باور نکردم.چون به چشمام هم اعتماد ندارم.اینایی رو که تعریف کردم هم برای این بود که بدونین جریان با اونی که برداشت کردین فرق داره.ممنونم که واسم وقت گذاشتین و سعی کردین راهنماییم کنین.باید بگم که من بعد از ماجرای کیمیا حتی اعتمادم رو نسبت به دوستای خودم هم از دست دادم.راستش فکر میکنم اگه اون رابطه یه طرفه تموم شد برای این بود که من همیشه کوتاه میومدم.یه جورایی فکر میکردم از گذشت کردنا و مهربونیام سو استفاده شده.و مشکل دقیقا همینجاست.که نمیتونم خوب باشم.نمیتونم ببخشم.نمیتونم کوتاه بیام.چون فکر میکنم با این کارا باعث میشم این طرز فکر تو دوستام به وجود بیاد که این رابطه ای که داریم بر مبنای نیاز منه نه دوستی و واسه همین یا به هر دلیل دیگه بذارن برن(یهویی) 

راستش یه جورایی میترسم. هنوز اون حس همراهمه.اون حس لعنتی که تابستون پارسال اومد سراغم.یجور ترس.......امیدوارم درکم کنین.من دیگه نمیخوام هیچ مردی تو زندگیم باشه.البته به قول پریا شاید بزرگ شدی یکی وارد زندگیت بشه.ولی من دوست ندارم.با این مسئله مشکلی هم ندارم(اصلا بهتر)چون دلیلی نداره کسی تو زندگیم باشه.اینا رو هم گفتم تا خیالتون راحت بشه بنده خیال عاشق شدن ندارم.فقط اگه شنیدین به خاطر ترس یا تنفر از جنس مذکر رفتم زن گرفتم اصلا تعجب نکنین.اینم یه جورشه دیگه. 

این پست و پست قبل رو برای این نوشتم که کمکم کنین.نمیخوام نصیحتم کنین.بگین همه که مثل هم نیستن.مار گزیده از ریسمون سیاه و سفید میترسه. 

به قول یکی از بچه ها این بدترین درسی بود که میشد ازین رابطه بگیری......نمیدونم شایدم حق با شماست